بررسی و تحلیلی آرء مفسران و اصولیین در باب خطابات قرآنی

دراین رساله ی علمی تلاش شده که ماهیت خطابات قرآنی از حیث مفهوم شناختی و منطقی مورد واکاوی قرار گیرد.خطاب نوعی کلام حضوری ورودررو است که گوینده وشنونده کاملا به آن آگاهی دارند.همچنین دیدگاه محققین اصولی در باب خطابات قرآنی مورد ارزیابی وتحلیل قرار می گیرد ونظریه ی کسانی که خطابات قرآنی را مختص حاضرین عصرنزول دانسته مورد نقد و چالش واقع می شود که در این خصوص عمومیت خطابات اعم از حاضرین وغایبین وموجودین ومعدومین مورد قبول است. همچنین در باب مخاطبین قرآن باوجود تنوع ظاهری درمخاطبین وپذیرش مخاطبین خاص وعام قرآن در وضعیت کلی ونهایی انسان فطری مخاطب اصلی قرآن است اگر چه در این میان قرآن کریم افراد وگروههای خاص وحتی ساکنین مناطق خاصی را به حسب ظاهر مورد خطاب قرار داده است لیکن مقصود نهایی قرآن ازخطابات خود عموم انسان ها فارغ از هرگونه رنگ و نژاد وقبیله ی خاصی است. نیز درباب اقسام خطابات قرآنی در تقسیم بندی کلی به دونوع خطابات گزارشی وغیرگزارشی منقسم گردیده و تقسیم بندی دیگری انواع خطابات ازحیث شیوه ی بیان ولحن خطاب مورد بررسی واقع می شود. دربحث زبان قرآن نیز چند ساحتی بودن وتلفیقی بودن زبان قرآن مورد تاکید قرار گرفته است و در عین اینکه زبان قرآن وخطابات قرآنی از توانمندی های زبان های دیگر به طور کامل برخوردار است در عین حال جزء دسته بندی ها ی آن ها قرار نمی گیرد ودرنوع خود بی نظیر ومنحصر به فرد است. ودرنهایت آنچه که مورد تاکید این تحقیق است جاودانگی قرآن ازحیث فرازمانی وفرامکانی بودن آن است و اینکه قرآن کریم باوجوداینکه به زبان عربی مبین ودر سرزمین حجازنازل شده واحیانا ازساختار ادبی آن بهره برده است مختص اقلیم خاصی نیست.